home

Strandgaper - Mya arenaria

Algemeen

Habitat beschrijving

Algemeen voorkomen

Strandgapers zijn van oorsprong Amerikaans en zijn in de 16e-17e eeuw door de Vikingen vanuit Noord-Amerika naar Europa gebracht #1. De strandgaper is een soort die vooral voorkomt in het intergetijdengebied en leeft in een verticale positie op een diepte van maximaal 40 cm diep in het sediment (afhankelijk van leeftijd en de lengte van de adembuizen (siphons)). In het Veerse Meer liggen de individuen om een onverklaarbare reden bovenop het sediment #2.

Voedselhabitat en strategie

De Strandgaper is een filterfeeder en haalt met behulp van zijn siphon (adembuis) micro-organismen (flagellaten) en detritus uit het water. Daarnaast kan de Strandgaper met zijn siphon voedseldeeltjes van het sedimentoppervlak naar binnen trekken.

Milieurandvoorwaarden

De Strandgaper is een echte euryhaline soort die kan voorkomen bij lage zoutgehalten (vanaf 5 promille) en is aangepast aan sterk variërende zoutconcentraties. Op langere termijn moet het zoutgehalte boven 9 promille zijn. Middels logistische regressie op de gegevens in de Westerschelde is er een optimum zoutgehalte gevonden van 18 promille. Bij lagere zoutgehalten dan 10 en hogere zoutgehalten dan 22.5 nam de waarschijnlijkheid van voorkomen van de Strandgaper af. Verder bleek uit de logistische regressieanalyse dat de Strandgaper tot ongeveer 7.5 meter onder het gemiddelde waterniveau voorkomt. Bij uitzondering worden er exemplaren aangetroffen op 10 meter diepte. Ook werd bij deze analyse gevonden dat de Strandgaper niet voorkomt bij stroomsnelheden boven 0.7 m/s. Lage stroomsnelheden zijn niet beperkend, omdat het voor zijn voedselvoorziening niet afhankelijk is van stroming #3 en #2. De Strandgaper kan namelijk ook algenmateriaal en detritus dat op de bodem is afgezet eten. Verder is de strandgaper goed bestand tegen lage zuurstofgehalten #2.

Dosis-effect relaties

Stroomdiagram

zoutgehalte (promiel)	HGI
0	0
5	0
10	1
22.5	1
28	0

Referentie: #2,#3

diepte winter (m)	HGI
0	0
0.05	1
3	1
7.5	0
10	0

Referentie: #2,#3

stroomsnelheid (m/s)	HGI
0	1
0.6	1
0.8	0

Referentie: #2,#3

Onzekerheid en validatie

Het model is niet gevalideerd.

Toepasbaarheid

De rekenregels zijn samengesteld uit logistische regressie op de Westerschelde data verkregen door Ysebaert en Meire (1999) #3. Het model is opgezet voor het Veerse Meer #2.

Voorbeeld project

Er is geen voorbeeldproject beschikbaar

Referenties

1 www.ecomare.nl (Strandgaper) 23 november 2012
2 Wijsman, J. Onderzoek naar de toekomstige waterkwaliteit en eccologie van het Veerse Meer. Studie naar het effect van het doorlaatmiddel en aanvullende maatregelen. Deel 2: Opzet en verificatie van de Habitat evaluatie Procedure. WL|Delft Hydraulics. november 2002
3 Ysebaert,T.,Meire,P. Macrobenthos of the Schelde estuary: predicting macrobenthic species responses in the estuarine environment. A statistical analysis of the Schelde estuary macrobenthos within the ECOFLAT project. Report Institute of Nature Conservation IN99/19. Brussel, Belgium. 226 p. 1999