...

Habitat beschrijving

Algemeen voorkomen

De strandgaper Strandgaper is zo genoemd omdat zijn grote schelphelften niet helemaal op elkaar aansluiten en ze hierdoor een beetje open staan. Strandgapers zijn van oorsprong Amerikaans . De Vikingen hebben dit dier en zijn in de 16e-17e eeuw door de Vikingen vanuit Noord-Amerika naar Europa gebracht#1.

De strandgaper Strandgaper is een soort die vooral voorkomt in het intergetijdengebied en leeft in een verticale positie op een diepte van maximaal 40 cm diep in het sediment (afhankelijk van leeftijd en de lengte van de adembuizen (siphons)). In het Veerse Meer echter liggen de individuen om onverklaarbare reden bovenop het sediment #2.

Voedselhabitat en strategie

De standgaper Strandgaper is een filterfeeder en haalt met behulp van zijn siphon (adembuis) micro-organismen (flagellaten) en ditritus detritus uit het water. Daarnaast kan de Strandgaper met zijn siphon voedseldeeltjes van het sedimentoppervlak naar binnen trekken. De Strandgaper is goed bestand tegen lage zuurstofgehalten #2.

Milieurandvoorwaarden

De Strandgaper is een echte euryhaline soort die kan voorkomen bij lage zoutgehalten (vanaf 5 promielpromille) en is aangepast aan sterk variërende zoutconcentraties (plotselinge wijzigingen in zoutgehalte tot 18 promiel promille worden overleefd). Op langere termijn moet het zoutgehalte boven 9 promiel promille zijn. Middels logischtische logistische regressie op de gegevens in de Westerschelde is er een optimum zoutgehalte gevonden van 18 promielpromille. Bij lagere zoutgehalten dan 10 en hogere zoutgehalten dan 22.5 nam de waarschijnlijkheid van voorkomen van de Strandgaper af#3 #2.

De Strandgaper is een soort die vooral voorkomt in het intergetijdengebied. Uitzonderlijk worden er exemplaren aangetroffen op 10 meter diepte. uit Uit logistische regressieanalyse voor de Westerschelde bleek dat de Strandgaper tot ongeveer 7.5 meter onder het gemiddelde waterniveau voorkomt. Bij uitzondering worden er exemplaren aangetroffen op 10 meter diepte #3 #2.

Uit logischtische logistische regressie op de Westerschelde data vonden Ysebaert en Meire (1999)#3 dat de Strandgaper niet voorkomt bij stroomsnelheden boven 0.7 m/s. lage stroomsnelheden zijn niet beperkend, omdat het voor zijn voedselvoorziening niet afhankelijk is van stroming. De Strandgaper kan immers namelijk ook eten van algenmateriaal en detritus dat op de bodem is afgezet #2.

De Strandgaper is goed bestand tegen lage zuurstofgehalten #2.

Dosis-effect relaties

Stroomdiagram

...