De strandgaper is in de 16e-17e eeuw in Europa geïntroduceerd vanuit Amerika. Hij leeft in een verticale positie op een diepte van maximaal 40 cm diep in het sediment (afhankelijk van leeftijd en de lengte van de adembuizen). In het Veerse Meer echter liggen de individuen om onverklaarbare reden bovenop het sediment.
De standgaper is een filterfeeder en haalt met behulp van zijn siphon (adembuis) micro-organismen (flagellaten) en ditritus uit het water. Daarnaast kan de Strandgaper met zijn siphon voedseldeeltjes van het sedimentoppervlak naar binnen trekken. De Strandgaper is goed bestand tegen lage zuurstofgehalten.
