In de jaren 1990 – 2000 is het gebruik van isotachenmodellen, zowel met als zonder gebruik van natuurlijke rek geïntroduceerd in de Nederlandse ingenieurspraktijk. In de periode daarna is veel ervaring opgedaan met het gebruik van het model. Inmiddels wordt in Nederland het model breed gebruikt en geniet het veel vertrouwen bij het maken van een zettingsvoorspelling voor grote ophogingen.
Echter, voor ophogingen waarbij de spanning onder de grensspanning blijft, blijkt de nauwkeurigheid van de voorspellingen geringer. De praktijk leert dat in sommige gevallen verrassend hoge zettingen en/of zettingssnelheden worden berekend bij relatief kleine ophogingen.
Het project richt zich op het toepasbaar maken van het model bij dergelijke geringe belastingen.
Het onderzoek kent drie componenten;
1) Verzamelen van reeds beschikbare meetdata en het vergelijken van de huidige modellen met deze meetdata
2) Vergelijken van de modellen met laboratoriumproeven om specifieke aspecten nader te bekijken.
3) Nieuw uit te voeren veldmetingen