|{column}{section}
h1. Habitat beschrijving


h3. Algemeen voorkomen

De Driehoeksmossel komt voor in rivieren, meren, plassen en kanalen en hecht zich aan allerlei hardsubstraat. Driehoeksmosselen zijn in de winter stapelvoedsel voor watervogels zoald de Kuifeend _Aythya fuligula_, de Tafeleend _A. ferina_, de Topper _A. marila_ en de Meerkoet _Fulica atra_.  Driehoeksmosselen zijn een doelsoort van zoete, grote stagnante wateren in het beneden rivierengebied.

h3. Milieurandvoorwaarden

De milieucondities die van belang zijn voor de driehoeksmossel zijn zoet water, bodemtype, waterdiepte en watertemperatuur [#2], [#6].

Driehoeksmosselen vestigen zich op hard substraat zoals stenen en schelpen. Ze foerageren door algen te filteren uit het water. Hoge slibconcentraties in het water of op de bodem kunnen dit verhinderen en zorgen uiteindelijk voor verstikking. 
Uit experimenten in het lab uitgevoerd naar mosselfiltratie van driehoeksmosselen onder verschillende anorganische slibconcentraties blijkt dat de filtratie van driehoeksmosselen op slib afneemt met toenemende slibconcentraties ([#11]). Een slibconcentratie van meer dan 1 g/L maakt de filtratie voor de mosselen erg lastig. Bij deze concentratie is niet alleen de filtratie op slib zelf laag, maar ook die op de groenalg ([#11]). Op den duur zou dit kunnen betekenen dat de mosselen weinig goed voedsel binnen krijgen (en teveel bezig zijn met het verwijderen van slib via pseudofaeces) waardoor ze niet goed groeien en misschien wel dood gaan. 
De diepte waarop mosselen voorkomen verschilt per gebied. Er zijn waarnemingen tot 50 meter diepte gedaan ([#9). De hoogste dichtheden vinden meestal plaats op een diepte tussen de 2 en 5 m ([#2]). In ondieptes wordt de afwezigheid mogelijk veroorzaakt door de snelle temperatuurwisselen of door predatiedruk op mosselen of door een hoge wintersterfte als gevolg van een lange periode met zuurstofloosheid bij ijsbedekking ([#8]). Bij grotere dieptes (>5m) zijn temperatuur en zuurstofgehalte vaak limiterende factoren ([#10]).

De groei en reproduktie van de driehoeksmosselen wordt beïnvloed door de watertemperatuur [#2]. In koude wateren (< 15 ˚C) is de periode van groei kort en is de reproduktie minimaal (Morton, 1969; Lewandowski, 1982; Strayer, 1991). Ook warme wateren hebben een negatief effect op de populatie-ontwikkeling (Walz, 1974). Sterftecijfers nemen toe bij watertemperaturen van > 26-32 ˚C (Strayer, 1991). Noordhuis en Houwing (2003) suggereren dat er mogelijk een negatief effect is van relatief warme winters. De eerste eieren en larven worden in de Poolse meren gesignaleerd bij watertemperaturen van 17-19 ˚C (Lewandowski, 1982) en in de Noord-Amerikaanse meren bij 13 ˚C (Hebert e.a., 1989).

In het IJsselmeer begint de jaarlijkse lengtegroei van de driehoeksmosselen in april en eindigt in september. Uit onderzoek van Reeders (1989) is gebleken, dat bij een watertemperatuur van 5-20 ˚C de filtratiesnelheid optimaal is. Beneden de 5 ˚C neemt de filtratiesnelheid abrupt af tot een geringe waarde en bij een watertemperatuur van meer dan 20 ˚C neemt de snelheid geleidelijk af. Volgens het onderzoek van Morton (1969) vindt alleen lengtegroei plaats bij een watertemperatuur van meer dan 11 ˚C en komt bij een watertemperatuur van meer dan 30 ˚C de lengtegroei geheel tot stilstand. De driehoeksmossel is zeer gevoelig voor snelle stijgingen van de watertemperatuur. Bij bestrijding van de driehoeksmosselen in koelwatersystemen wordt daarom de thermoshock-methode gehanteerd: bij een watertemperatuur van 35 ˚C wordt in een half uur alle aangroei gedood (Jenner en Mommen, 1985). De ontwikkelingsmogelijkheden van driehoeksmosselen in de Randmeren wordt beperkt door een aantal factoren, waaronder de snelle stijging van de watertemperatuur en grote dagelijkse temperatuurschommelingen die in het voorjaar in de ondiepe en beschutte meren kunnen optreden. Door deze veranderingen wordt de voortplanting van de driehoeksmosselen volledig verstoord (Vanhemelrijk e.a., 1993).


h3. Beheer en ontwikkelingskansen

Met name veranderingen aan zoutgehalte, waterdiepte en watertemperatuur kunnen tot een verandering van het voorkomen van de driehoeksmossel leiden.

h1. Dosis-effect relaties

Deze dosis-effect relaties zijn gebaseerd op een uitgebreide studie van TNO ([#2]) en een expert meeting ([#3]). 
Er wordt onderscheid gemaakt voor meren en rivieren voor waterdiepte en stroomsnelheid [#2].

Voor het Markermeer is in 2014 in het kader van het [NMIJ project|http://www.deltares.nl/nl/project/1210661/natuurlijk-er-markermeer-ijmeer] op basis van meetdata nog eens kritisch naar de habitatvereisten van driehoeksmosselen en quagga's gekeken. Onder de responscurves staat voor het Markermeer, indien van toepassing, een stukje tekst met hoe de rekenregel voor driehoeksmosselen en/of quagga's aangepast zou moeten worden. Meer achtergrond is terug te vinden in ([#13]) en ([#14])

\\
h4. Stroomdiagram
\\

{flowchart}graph[
rankdir=LR]
nodesep=0.5
"node0" [
label = "Slib in bodem|Schelpen in bodem|bodemtype"
shape = "record"
];

"node3" [
label = "HGI vestiging"
shape = "record"
];

"node0":f1-> "node3" [style=italic,label="maximum"]
[
id = 2
];

{flowchart}

{flowchart}graph[
rankdir=LR]
nodesep=0.5
"node0" [
label = "Zoutgehalte|Gemiddelde watertemperatuur juni tot augustus|Gemiddeld orhofosfaat|Gemiddeld zuurstofgehalte|Slibgehalte water bij de bodem|HGI vestiging"
shape = "record"
];

"node3" [
label = "HGI algemeen"
shape = "record"
];

"node0":f1-> "node3" [style=italic,label="minimum"]
[
id = 2
];

{flowchart}
\\

{flowchart}graph[
rankdir=LR]
nodesep=0.5
"node0" [
label = "Waterdiepte"
shape = "record"
];

"node3" [
label = "HGI meren extra"
shape = "record"
];

"node0":f1-> "node3" [style=italic,label="minimum"]
[
id = 2
];

{flowchart}
\\

{flowchart}graph[
rankdir=LR]
nodesep=0.5
"node0" [
label = "Waterdiepte|Gemiddelde stroomsnelheid oeverzone"
shape = "record"
];

"node3" [
label = "HGI rivieren extra"
shape = "record"
];

"node0":f1-> "node3" [style=italic,label="minimum"];

{flowchart}
\\



h4. Algemene