Aanpassen aan de klimaatverandering is in de Nederlandse Delta vooral een wateropgave. Natuurlijke klimaatbuffers zijn gebieden of processen die in staat zijn de gevolgen op te vangen van hogere rivierafvoeren, krachtigere golven op de Noordzee, een stijgende zeespiegel, hogere temperaturen, zoute kwel en perioden met extreme droogte en extreme neerslag. Ze bieden een basis voor duurzaam, vitaal en veerkrachtig wonen, werken en recreëren.
Klimaatbuffers zijn brede kustzones, waarin slib en zand zich afzetten. Dat kan door dynamisch kust- en duinbeheer te stimuleren en door getijdengebieden te herstellen. Denk bijvoorbeeld aan een breed duingebied, waar de zee via slufters kan binnendringen. Daar waar zeewerende dijken de kustlijn vormen, kan het oude principe van de 'waker' en de 'slaper' opnieuw vorm krijgen, waarbij zout water over de waker heen 'mag' slaan en door de slaper verder wordt tegengehouden. Het tussengelegen land kan worden gebruikt voor onder meer natuur, recreatie, woningbouw (op terpen), visserij en aangepaste vormen van landbouw. Klimaatbuffers omvatten het bergen en vasthouden van (zoet) water door ruimte te geven aan rivieren en het herstellen van de sponswerking in de stroomgebieden van rivieren.
Er zijn al een paar voorbeelden van klimaatbuffers in Nederland, zoals het Verdronken land van Saeftinghe. Oóit was dit een door watersnood verzwolgen polder die niet meer kon worden ingedijkt en aan de natuur werd teruggeven, nu is het de hoogst gelegen grond van Zeeland.
|