Zeecultuurparken zijn gebieden in getijdenatuurlandschappen langs de Noordzeekust waar extensieve landbouw mogelijk moet kunnen zijn. Een zeecultuurpark benut de natuurlijke ecologische processen in het overgangsgebied tussen land en zee (getijdenstroming, sedimentatie, biologische verval en productiviteit) via het duurzaam oogsten van voedsel zoals zilte gewassen, wieren, algen, schaal- en schelpdieren en vis. Tegelijkertijd kunnen ook andere doelen worden gediend, zoals kustverdediging, duurzame productie van energie, vermaak en beleving, het versterken van de ruimtelijke kwaliteit en de cultuurhistorische identiteit.
Ideeën om dit te concretiseren zijn bijvoorbeeld:
-Zee-nergie: de ontwikkeling van cultuur en natuur rond de Oosterschelde;
-Zilte Kop met Zilveren Munt: het verbinden Kop van Noord-Holland en Wieringen, met kansen voor recreatie, zilte tuinbouw, intrek van vis en natuur;
-Lely-lagune: de aanpassing van de Afsluitdijk: zie ook plan Waterlely.
Deze ontwerpen maken duidelijk hoe deze natuurlijke regio's 'zilt vermarkt' kunnen worden.
