Bij extreme zeespiegelstijging kan er, in plaats van het versterken van de bestaande kust, ook worden gedacht aan het maken van een nieuwe, sterke kust zeewaarts van de huidige kustlijn.
Achter de nieuwe kust, zo'n 20 km uit de kust, komen drie grote bekkens: Noord-Holland, Zuid-
Holland en de Zeeuwse Delta. De Nieuwe Waterweg, het Noordzeekanaal en de Oosterschelde blijven in open verbinding met de Noordzee staan. In deze brede verbindingsvaarwegen, die deels kunnen worden benut voor lucht- en zeehavenactiviteiten, moeten stormvloedkeringen komen om bescherming te bieden tegen stormvloeden. De essentie van deze aanpak is dat de compartimentering niet op het land, maar op zee wordt gemaakt. Er komen grote bufferzones, die bij doorbraak van de nieuwe buitenkust tijdens een superstorm, als opvangbekken kunnen dienen tegen overstroming. Deze oplossing komt deels overeen met de Haakse Zeedijk. Maar de benedenrivieren worden nu niet afgesloten van de Noordzee en de haven van Rotterdam behoudt een open verbinding met de zee. De getijdewerking in de Oosterschelde zal wel sterk worden gedempt.
Bij een dergelijke grootschalige technische oplossing zijn er aanzienlijke problemen te verwachten op het gebied van de waterhuishouding, waterkwaliteit, ecologie, kustonderhoud, etc. De kustproblemen worden verschoven naar een meer zeewaartse locatie, waar het kustonderhoud van de nieuwe (onnatuurlijke) kust met een steilere vooroever zal toenemen. Ook de 'oude' kust achter de nieuwe kust zal blijvend onderhoud vergen als gevolg van de golfbelasting vanuit de vrij diepe
binnenbekkens, terwijl de natuurlijke aanwas van de duinen afneemt. Gezien deze bezwaren is het de vraag of deze oplossing veel meerwaarde heeft ten opzichte van het massief versterken (verhogen en zeewaarts verbreden) van de huidige kust.
De bouw van een nieuwe massieve zeekering van 50 m hoog (tot +20 m NAP), 1000 m breed en 150 km lang met een natuurlijk zandig strand en vooroever op de -20 m NAP lijn en alle andere verbindingsdijken vereist een hoeveelheid zand van de orde 20 miljard m3. Dat is op zichzelf technisch haalbaar maar niet op hele korte termijn te realiseren met de huidige middelen (baggercapaciteit).
