Tussen 2011 en 2015 vindt onderhoud aan de Oosterscheldedijken plaats. Bij het vervangen van blokken in de dijk bij Viane gaat een strook van 10 tot 20 meter klein zeegras (Zostera noltii) verloren. Zeegras is een bedreigde soort, daarom vereist Europese regelgeving beschermende maatregelen.

Er loopt een experiment met het verhuizen van het zeegras. Een aannemer schept met een shovel zoden van zeegras van het slik en vervoert ze naar veertig verschillende locaties in de Oosterschelde. Onderzoek op de verschillende locaties moet uitwijzen waar klein zeegras het best gedijt. De opgedane ervaring wordt gebruikt voor de grootschalige zeegrastransplantatie in 2011. Mogelijk zal door deze transplantaties het areaal zeegras in de toekomst toenemen.

Zeegrasvelden vormen een schuilplaats voor jonge paling, bot, geep, harder, koornaarvis, krabben en garnalen en een biotoop om eieren af te zetten. Zeegras is voedsel voor knobbelzwanen, rotganzen, meerkoeten en eendensoorten. Ze houden sediment vast en dragen daardoor bij aan de stabiliteit van het gebied vóór de dijken. In Zuidwest-Nederland is het areaal zeegras de afgelopen twintig jaar met negentig procent afgenomen tot zo'n 80 hectare. In het waddengebied staat nog ongeveer 40 hectare. Vroeger werd zeegras gebruikt voor onder anderen dakbedekking en vulling van matrassen en kussens.

Meta Info
  • No labels