Atollen in de Noordzee

Atollen in de Noordzee kunnen vele doelen tegelijk dienen. De dagelijkse functies zijn de winning van grind- en zand en de opslag van energie. Daarnaast kunnen ze dienen als kustbescherming, als opslagmogelijkheid voor vervuild slib, als vliegveld en als plaats om vis te kweken. Tegelijkertijd zal dit alles ook een toeristische attractie vormen.

Het idee van Kristinsson gaat uit van de aanleg van enkele tientallen atollen in de Noordzee, met een diameter tussen de 5 en 15 kilometer. Deze zijn opgebouwd uit vijftig tot honderd meter hoge ringdijken, van klei, zand en grind. De bodem van de atollen wordt weggezogen, waarbij waardevol zand en grind vrijkomt. Het hoogteverschil tussen de Noordzee en de atolbodem zal uiteindelijk 50 tot 100 meter bedragen.

Op de ringdijken worden grote capaciteit Amerikaans poldermolens geplaatst (met een doorsnede van 100 vierkante meter). Deze molens malen het water uit de atollen, richting de Noordzee. Op momenten waarop er veel elektriciteit nodig is, kan het Noordzeewater in de ontstane ´´badkuip´´worden ingelaten, via waterkrachtturbines in de ringdijk. De bemalen atollen vormen een energievoorraad, waarbij de kinetische energie (beschikbare valhoogte) omgezet kan worden in elektrische energie. De eilanden dienen niet alleen als golfbreker (langs kwetsbare delen van de kust) maar kunnen ook incidenteel bijdragen aan het verlagen van de zeespiegel. Wanneer vlak voor een overstroming van de vastelandskust de dijken van de atollen worden doogestoken, zullen deze in korte tijd vollopen. Per atol kan er circa 2500 miljoen kubieke meter zeewater in worden geborgen. Dit geeft in het kustgebied een verlaging van de waterstand met enkele meters. .